บทที่ 406

ดนตรีเปลี่ยนท่วงทำนอง ทุกคนลุกขึ้นยืน

เจเดนก้าวไปข้างหน้า—ช้าๆ มั่นคง สีหน้าของเขาผสมปนเปไปด้วยความยำเกรงและไม่อยากจะเชื่อ อาภรณ์สีขาวนวลของเขาสะท้อนแสงราวกับแสงจันทร์บนผืนน้ำ ทุกย่างก้าวผ่านการไตร่ตรอง ทว่ามือของเขากลับสั่นเทาเล็กน้อย

เมื่อเขาไปถึงแท่นพิธี อลาริคก็ผ่อนลมหายใจ—ลมหายใจแรกในรอบหลายชั่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ